biografie

Drs. in de Onderwijskunde, presentatrice bij de AVRO van 1990-2000 en een bloeiende praktijk als dagvoorzitter, facilitator en trainer vanaf 2001. Dat zijn de hoofdlijnen van mijn CV. 

Maar is dit hoe je iemand leert kennen?
Ik zou deelnemers bij de start van een sessie nooit vragen hun cv’s uit te wisselen.
Je leert elkaar beter en sneller kennen aan de hand van betekenisvolle foto’s, een verhaal over het huis van hun kindertijd of hun dromen.
Om geloofwaardig te blijven, zal ik dus maar iets vergelijkbaars doen….

waar ik nu sta…

DSC_726950 jaar oud. (Levens)ervaren, in balans en energiek, en midden in een nieuwe fase, waarin ik mijn expertise en passie omzet naar nieuwe diensten producten. De onderwijskundige in mij is weer wat meer naar de voorgrond getreden. Met de Presenters Web Academy richt ik me op online en blended learning op gebied van presenteren. Een fantastisch product vol mogelijkheden en beloften. We hebben grote verwachtingen van 2014!
Daarnaast richt ik nu ook mijn pijlen op het werk als sprekerscoach voor iedereen die een groter podium en een groter publiek wil bereiken.
De wereld is volop in beweging en ik wil daar deel van uit maken.

Ik werk nu ruim 13 jaar zelfstandig als facilitator, trainer en dagvoorzitter. Het is een logische stap na de ervaringen die ik daarvoor heb opgedaan. Dit werk combineert voor mij een diepgaande interesse in en kennis over hoe mensen leren met de liefde voor het podium en het publiek. Denken en doen. Intelligentie en expressie.
Synergie.

Toch heeft een hele tijd geduurd, voordat ik de meerwaarde van deze combinatie ontdekte.

Pedagogiek

Moet ik het hoofd of het hart volgen?
Met dit dilemma werd ik geconfronteerd bij het kiezen van een vervolgopleiding toen ik 18 jaar was. Zal ik doen wat ik leuk vind? Of moet ik verstandig zijn?

Ik was in die tijd bijzonder geinteresseerd in opvoeding en psychologie. Ik schreef teksten over pubers. Aan mezelf, om er voor te zorgen dat ik later als moeder niet zulke stomme dingen zou doen en zeggen als mijn ouders. Ik weet nog waar ik reed met de fiets toen ik me realiseerde dat ik hiermee pas ‘stom’ bezig was: mijn ouders deden natuurlijk deze dingen als reactie op hún ouders. Ik moest niets vastleggen, maar gewoon mijn kinderen goed leren kennen en volgen. En dan doen wat zou passen.
De toekomst zal uitwijzen of het gelukt is.

Tegelijkertijd hield ik van optreden. Ik zong in een band, presenteerde en speelde toneel. Uit mijn beroepskeuzetest kwam dat ik daar mee door moest gaan.
Ja, leuk, maar kon je daarmee een baan krijgen? Eind jaren tachtig spoelde de eerste werkeloosheidsgolf van mijn leven over Nederland. Een baan krijgen was geen vanzelfsprekendheid meer. Ik werd me heel bewust van het belang van een verstandige keuze. Wilde voor mezelf kunnen zorgen in financieel opzicht.

Dus ik ging studeren. Niet dat er met pedagogiek droog brood te verdienen viel, maar ik koos daarbinnen dan voor de meest feitelijke en zakelijke kant: onderwijskunde, curriculum ontwikkeling, automatisering. Ik genoot ervan, had na 6 jaar mijn doctoraalbul in handen en kreeg direct een baan als curriculumontwikkelaar.

Televisie

Judith-wordt-vervolgd-Avrobode-wordt-vervolgdMaar toen ik krap een jaar later een baan aangeboden kreeg als Nederlandse vertegenwoordiger in Londen voor een tv zender gespecialiseerd in kinderprogramma’s, twijfelde ik geen moment en greep die kans.

Binnen twee jaar was ik op de Nederlandse tv. Eerst als omroepster en producer, later als presentator en programmamaker. Het hart had weer de leiding.

Heel veel verschillende programma’s heb ik in mijn 10 jaar bij de AVRO gemaakt: De Droomshow (grote entertainmentshow voor kids), live talkshows (De Ochtenden), spelletjes (Get the Picture), reportage programma’s, educatie, van alles. Het was heerlijk, ik had plezier, het ging goed en ik werd ondertussen moeder.

In 1992 werd onze dochter geboren, in 1995 onze zoon. Net toen ik me bij de AVRO begon te vervelen, kwam er een nieuwe directeur. Ik werd ontslagen.

Synergie

Elk nadeel heb z’n voordeel, en dat gold zeker voor mij. Ik was bevrijd uit mijn gouden kooi, en kon een hele nieuwe weg in slaan. Dat was nog wel even zoeken. Maar ik pakte de aanknopingspunten die ik had, en knoopte ze aan elkaar. Rustig aan bouwde ik een praktijk op als dagvoorzitter, trainer, coach en later vooral als facilitator.

M’n onderwijskundige achtergrond en televisie ervaring, ze komen me continu van pas. En ondertussen leer ik door. Over groepsdynamiek, online faciliteren, business modelling, community building, dialoog en over mezelf. Het is nooit af, en dat maakt het zo interessant.

Het dilemma van of/of is opgelost. De facetten zijn samengevoegd en vormen éen geheel. Ik ben benieuwd wat de toekomst gaat brengen….